Nieuwsbrief lente 2023

                        Halfjaarlijkse nieuwsbrief                               * 50ste jaar *                                               voorjaar 2023    

 

Het is beter een kleine kaars te ontsteken dan de duisternis te verwensen!                 

 

Beste vrienden,

 

Hier zijn we dan weer met een paar berichtjes die U niet zal horen of zien op radio, tv of krant.

 

En, zoals U bovenaan rechts op deze brief ziet, beginnen we aan ons vijftigste jaar, gesticht in 1973  als vereniging zonder winstoogmerk (VZW) “De Vrienden van Kottar”, met als enig doel om onze arme medemensen in het zuiden van India een betere toekomst proberen te geven.

 

Wij (Ilse &Ludo) zijn zoals we in de vorige nieuwsbrief reeds aankondigden, na drie jaar eindelijk terug op (werk) bezoek kunnen gaan bij onze vrienden in India.

 

We zijn nu al een paar weken terug, we verbleven er van 9 januari tot 8 februari, maar we zijn nog steeds onder de indruk van het oneindig verschil tussen ginder en hier.

Het is echt een andere wereld, ondanks dat het onze 16de keer was dat we India bezochten, blijven  we ons nog steeds verbazen over de meest verschillende zaken.

 

Father Mariadasan zaliger zei daarover “India is India” en hij had gelijk, sommige dingen die voor hen doodnormaal zijn, blijven voor ons onbegrijpelijk en andersom.

 

Eén klein onnozel voorbeeldje?

Dat er bijvoorbeeld midden in de nacht (meestal vanaf ongeveer half vier) in de kerken en tempels luid gezongen wordt, daar hebben we geen probleem mee, maar dat dat dan moet versterkt worden met luidsprekers zodat dat tot in de wijde omtrek te horen is, vinden wij niet zo leuk.

Maar zij zijn dat zo gewoon en schijnen er blijkbaar geen last van te hebben.

Wij wel, dus we gaan nooit naar India zonder oordopjes!

 

Friends of Kottar Society

 

Tijdens ons bezoek hebben we met heel het bestuur samen vergaderd, maar ook met sommigen afzonderlijk lange gesprekken gevoerd.

We kregen ook de kans om de drie nieuwe leden ( Sahayadhas, Jeyakumar en Francis Xavier) beter te leren kennen.

Deze 2 prille vijftigers en een prille zestiger zijn sinds 2021 ons bestuur ter plaatse komen versterken. Ze zijn zich langzaam aan het inwerken en we hopen dat ze mettertijd verschillende taken zullen kunnen overnemen van onze oudere leden.

 

Father Arul wordt op 6 mei 75 jaar, en dat is de leeftijd dat parochiepriesters officieel op pensioen moeten.

Hij zal dan de parochie en zijn woonst daar moeten verlaten en tijdelijk misschien in het gastenverblijf van het college verblijven.

Hij kan zich dan voor 100 % inzetten voor Friends of Kottar en iemand van de “nieuwelingen” inwerken om zijn taak als secretaris/penningmeester geheel of gedeeltelijk over te nemen na een zekere tijd.

 

We hebben natuurlijk ook vele oude bekenden ontmoet.

Bij sommigen werden we zelfs thuis ontvangen voor een drankje en een hapjes of een warme maaltijd, steeds vergezeld door hartelijke gesprekken.

Het was echt als thuis komen bij familie na drie jaar afwezigheid.

 

Nog zo een Indische eigenaardigheid; als je bent uitgenodigd voor een maaltijd, word de tafel alleen voor de gasten gedekt.

Je wordt bediend door de gastvrouw en gastheer, maar ze eten niet samen met de gasten.

 

Bij ons is samen eten een sociale gebeurtenis, en blijft men langer aan tafel zitten om nog wat bij te praten. In India niet, eten is daar een noodzakelijk kwaad, na het eten kan men dan nog uren samen babbelen, maar niet aan tafel.??

 

 

Annai Velankanni College

 

Het College groeit en bloeit.

Tijdens ons verblijf hebben we op 21 januari, de nieuwe lokalen voor de richting lichamelijke opvoeding, met een officiële plechtigheid en met heel veel volk, ingehuldigd.

 

Er is een groot sportveld aangelegd, omringd door een hardlooppiste, een groot gedeelte van de oude koeienstal is omgetoverd tot een indoor sportzaal en de verwaarloosde vijver is vernieuwd tot een openlucht instructie zwembad, er stond nog wel geen water in, dat komt nog, alles was nog splinternieuw.

 

Het bestuur van het College heeft moeite nog geld gespaart om dit te realiseren.

 

Door een overaanbod aan nieuwe hogescholen in de streek is ons studenten aantal wel gezakt naar 1.270 (488 jongens en 782 meisjes) en moet men wel nieuwe studierichtingen aanbieden die de jeugd interesseert.  

Veel jongens, maar ook meisjes voelen wel iets voor een carrière bij de politie of leger, en dan is een sportieve opleiding een goede voorbereiding op een latere loopbaan.   

 

Fr. Jesumarian die sinds juni vorig jaar de taak van secretaris/correspondent van het College op zich heeft genomen, heeft zijn handen meer dan vol met het in de hand houden van het (tijdelijk, wordt om de zoveel jaar verkozen) bestuur van het College.

 

Pas binnengelopen bericht:

Zoals U misschien nog weet, in 2017 werd ons College na een grondig onderzoek van een commissie van de NAAC (National Assessment and Accreditation Council), de nationale raad voor beoordeling en erkenning van het hoger onderwijs beloont met een zeer hoge graad van erkenning, namelijk “B++” (B plus plus).

Ze onderzochten niet alleen de kwaliteit van de aangeboden leerstof, de bekwaamheid van de leerkrachten en de globale organisatie van het onderwijs, maar hechten ook veel belang aan zaken zoals informatie, de staat van de leslokalen, de gebouwen en de hele omgeving.

 

Welnu, begin maart is er een nieuwe inspectie geweest van de NAAC commissie van uit de hoofdstad Delhi en we deden het nog beter dan vorige keer, we hebben namelijk “A“ ontvangen.

 

Als we een restaurant zouden geweest zijn, hadden we zeker een Michelin ster gekregen. J ¶

 

St. Luke hospital

 

En eindelijk was het dan zo ver, op 7 januari hebben de zusters van St. Charles Borromeo (SCB)  na enkele aanpassingen en een opfrisbeurt van het woonhuis waarin zij zullen verblijven hun intrek kunnen nemen in hun nieuwe thuis.

 

Op donderdag 2 februari om 10u.30’ was het dan tijd voor de officiële heropening van het St. Luke hospitaal in Thengapattanam.

 

Het hoofd gebouw en de twee bijbehorende woningen stonden er prachtig bij, dat hadden we een paar dagen voordien al kunnen zien.

Er is veel geld naartoe gevloeid om alles weer in perfecte staat te brengen na drie jaar leegstand.

Onder andere het dak moest grondig behandeld worden tegen regen, de muren, ramen en deuren moesten geschilderd worden en de vloeren werden opnieuw opgeschuurd.

Ook het meubilair was voor een groot deel aan vernieuwing toe.

 

Na de aankomst van de gewone plus enkele “hoge” notabelen kon het feestje beginnen.

Na het doorknippen van het lint, samen met Ilse, en enkele speeches (de een al wat langer dan de andere) werden er geschenken uitgewisseld met de ere gasten en daarna was er thee en gebak voor alle aanwezigen.

De volgende dag konden de raadplegingen starten.

 

Eind goed al goed, want een paar dagen daarvoor hebben we samen met de 2 dokteressen nog een hele namiddag moeten rond rijden in Marthandam om ontbrekende zaken te kopen, zoals bijvoorbeeld stoelen, lakens enzovoort.

 

Landbouw project

 

Over ons landbouwproject hebben we vorige nieuwsbrief uitgebreid bericht, maar ja, werken met de natuur is altijd afhankelijk van het weer, zoals overal.

 

Het tapseizoen was voorlopig beëindigd, maar er was nog werk genoeg, onkruid groeit altijd, met slecht of goed weer.

 

Er worden nog altijd een paar koeien en geiten gehouden op de terreinen van het College om grassen en onkruiden in de hand te houden.

Door het in gebruik nemen in het College van het nieuwe sportveld en het grootste gedeelte van de koeienstal als indoor sportzaal, wordt het moeilijker om op de campus van het College nog dieren te houden.

 

Daarom had men plannen om de dieren naar Mathapuram te verhuizen, ze kunnen er helpen met het vrijhouden van de gronden die nog braak liggen in afwachting van ingebruikname.

 

Eerst moet daar dan nog wel een fatsoenlijke stal met bijbehorend huisje waar eventueel een nachtwaker kan verblijven gebouwd worden.

Er zouden ook meer landbouwgewassen geteeld worden en de mest van de dieren zou daar goed van pas komen.

Maar, doordat het opknappen van het hospitaal zoveel gekost heeft, is dit project nu even op de lange baan geschoven, spijtig, maar uitgesteld is niet verloren.

 

En dan nog dit.

 

Hopelijk komt deze nieuwsbrief op tijd bij U terecht, want we zijn wegens pensioen van kopiecenter moeten veranderen, en dat is nog wat onwennig en vraagt wat meer tijd.

 

Op zondag 16 april van 10 tot 18u. staan we tijdens het solidariteitsfeest met een informatiestandje in de parochiezaal Sint-Pieter in 2275 Lille.

Gratis toegang, iedereen welkom!!